امام صادق علیه السلام:
تَواصَلُوا وَ تَبارُّوا وَ تَراحَمُوا، وَ کُونُوا اِخْوَةً بَرَرَةً کَما اَمَرَکُمُ اللّه ُ عَزَّ وَ جَلَّ؛
▪️با یکدیگر، رفت و آمد [و ارتباط] داشته باشید و به هم نیکى کنید و با هم مهربان باشید و چنان که خداى عزوجل به شما فرمان داده است، برادرانى نیکوکار [براى هم] باشید.
امام صادق علیه السلام: عیسى علیه السلام از کنار قومى گذشت که در میانشان هیاهو برپا بود. پرسید: «چه خبر است؟ ». گفته شد: دختر فلانى به خانه شوهر مى رود. فرمود: «آن زن، امشب مى میرد».
چون فردا شد، به عیسى علیه السلام گفته شد: آن زن، زنده است.
عیسى علیه السلام با مردم به خانه آن زن رفت. شوهرش بیرون آمد. به وى گفت: «از همسرت بپرس که شب گذشته چه کار نیکى انجام داده است».
زن گفت: کارى نکردم، جز این که مستمندى در شب هاى جمعه گذشته نزد من مى آمد. دیشب نیز آمد و بانگ زد. کسى پاسخش را نداد. مرد مستمند با خود گفت: چه قدر سخت است که صدایم را نمى شنود و امشب، خانوادهام گرسنه مى مانند. [چون چنین گفت، ] به صورت ناشناس، برخاستم و به اندازه شب هاى گذشته چیزى به وى دادم.
عیسى علیه السلام فرمود: «از جایت بلند شو».
چون زن بلند شد، در زیر فرشها افعى اى آماده نیش زدن بود. عیسى علیه السلام فرمود: «به خاطر صدقه ات این بلا از تو دور شد».
امام کاظم علیه السلام:
اَللّهُمَّ ارْزُقْنا تَوْفیقَ الطّاعَةِ وَ بُعْدَ الْمَعْصیَةِ وَ صِدْقَ النِّیَّةِ وَ عِرْفانَ الْحُرْمَةِ وَ اَکْرِمْنا بِالْهُدى وَ الاِْسْتِقامَةِ؛
▪️خدایا روزى کن ما را توفیق اطاعت و دورى از گناه و نیّت پاک و شناختن احکام، و اکرام نما ما را به هدایت و استقامت.
امام رضا علیه السلام:
اَلصَّغائِرُ مِنَ الذُّنُوبِ طُرُقٌ اِلَى الْکَبائِرِ
ومَنْ لَمْ یَخَفِ اللّه َ فِى الْقَلیلِ، لَمْ یَخَفْهُ فِى الْکَثیرِ.
▫️امام رضا علیه السلام فرمود:
گناهان کوچک، راهى به سوى گناهان کبیره است.
هر کس که در گناهان کوچک از خدا نترسد،
در مورد گناهان بزرگ و بسیار هم از او نمى ترسد.
امام جواد علیه السلام:
مَنْ اَطاعَ هَواهُ
اَعْطى عَدُوَّهُ مُناهُ.
▪️امام جواد علیه السلام فرمود:
کسى که از هواى نفس خود اطاعت کند
آرزوهاى دشمن خویش را برآورده است.
امام هادی علیه السلام:
ألقُوا النِّعَمَ بحُسنِ مُجاوَرَتِها ؛ والتَمِسوا الزِّیادَةَ فیها بالشُّکرِ علَیها، واعلَموا أنّ النَّفسَ أقبَلُ شیءٍ لِما اُعطِیَت، وأمنَعُ شَیءٍ لِما مُنِعَت.
امام هادى علیه السلام: براى نعمتها همسایه خوبى باشید و باسپاسگزارى و قدردانى از آنها، بر نعمت هاى خویش بیفزایید و بدانید که نفْس، آنچه را به او داده مى شود به راحتى مى پذیرد و در برابر آنچه از آن باز داشته مى شود، به شدت مقاومت مى کند.
أعلام الدین: ۳۱۲
حضرت صادق علیه السلام فرمود:
کسى که پیاده به زیارت قبر حضرت حسین بن علی علیه السّلام برود، خداوند به ازای هر گام، و هر قدمی که برداشته و گذاشته است، پاداش آزاد کردن بنده ای از فرزندان اسماعیل را عطا می فرماید.
(کامل الزیارات، ص134)
امام صادق(ع):
ای زراره، آسمان چهل روز بر حسین(ع) خون گریه کرد و زمین چهل روز برای عزای آن حضرت گریست به تیره و تار شدن و خورشید با کسوف و سرخی خود چهل روز گریست... و ملائکه الهی برای آن حضرت چهل روز گریستند
(مستدرک الوسائل/ج10/ص314)
آیه الله ناصری از علمای اصفهان:
مرحوم دربندی سوال کرد، از شیخ اعظم انصاری در حالی که مرحوم شیخ انصاری از حرم امیرالمومنین __علیه السلام__ داشت می آمد بیرون و مرحوم دربندی داشت وارد حرم می شد که در این هنگام این دو عالم بزرگوار برخورد کردند به همدیگر.
مرحوم دربندی از مرحوم شیخ انصاری سوال کرد که: آقا شما پناه و مرجع شیعه هستید در دنیا، و من سوالی از شما دارم.
مرحوم شیخ انصاری فرمودند:
بپرس، سوالت چیه؟
فرمود: میخواهم سوال کنم که بوسیدن عَتَبهی امیرالمومنین __علیه السلام__ جایز است یا خیر؟
(عتبه همان ورودی دم درب است همآن چوب محکم پایین در است، که عدهای خم میشوند و میبوسند).
مرحوم دربندی میپرسد که آیا بوسیدن چوب سفتِ در جایز است یا خیر؟!
.
مرحوم شیخ انصاری فرمودند: خیر ،جایز نیست، که عتبه امیرالمومنین __علیه السلام__ را کسی ببوسد، جز امام حسن و امام حسین __سلام الله علیهما__ و حضرت سلمان و اویس قرنی. آنها میتوانند عتبه علی __علیه السلام__ را ببوسند. ما که علی را نشناخته ایم چطور عتبه او را ببوسیم . .
.
بعد مرحوم دربندی پرسید: پس شما جایز نمیدانید که عتبه علی __علیه السلام__ را ببوسند؟!
فرمود: بله ببوسند عتبهی امیرالمؤمنین __علیه السلام__ را، نه از این بابت که عتبه امیرالمؤمنین __علیه السلام__ است؛ چون عتبه علی __علیهالسلام__ را همان بزرگان باید ببوسند که او را میشناسند
بلکه عتبهرا ما باید ببوسیم بعنوان اینکه جای پای زوّار است .