100 سخن گران بها از ثامن الائمّه (ع)
1.
مؤمن ، مؤمن واقعى نیست ، مگر آن که سه خصلت در او باشد : سنتى
از پروردگارش و سنتى از پیامبرش و سنتى از امامش . اما سنت
پروردگارش ، پوشاندن راز خود است ، اما سنت پیغمبرش ، مدارا و نرم
رفتارى با مردم است ، اما سنت امامش صبر کردن در زمان تنگدستى و
پریشان حالى است .(اصول کافى ، ج 3 ، ص 339)
2.
پنهان کننده کار نیک ( پاداشش ) برابر هفتاد حسنه است و آشکار
کنندهکار بد سرافکنده است ، و پنهان کننده کار بد آمرزیده است
.(اصول کافى ، ج 4 ، ص 160)
3. از اخلاق پیامبران ، نظافت و پاکیزگى است. (تحف العقول ، ص 466)
4. امین به تو خیانت نکرده ( و نمىکند ) و لیکن ( تو ) خائن را امین تصور نمودى .
(تحف العقول ، ص 466)
5. برادر بزرگتر به منزله پدر است .(تحف العقول ، ص 466)
6. دوست هرکس عقل او ، و دشمنش جهل اوست .(تحف العقول ، ص 467)
7. دوستى با مردم ، نیمى از عقل است. (تحف العقول ، ص 467)
8. به درستى که خداوند ، سر و صدا و تلف کردن مال و پر خواهشى را دوست ندارد .
(تحف العقول ، ص 467)
9.
عقل شخص مسلمان تمام نیست ، مگر این که ده خصلت را دارا باشد :
از اوامید خیر باشد ، از بدى او در امان باشند ، خیر اندک دیگرى را
بسیار شمارد ، خیر بسیار خود را اندک شمارد ، هرچه حاجت از او خواهند
دلتنگ نشود ، در عمر خود از دانشطلبى خسته نشود ، فقر در راه خدایش
از توانگرى محبوبتر باشد ، خوارى در راه خدایش از عزت با دشمنش
محبوبتر باشد ، گمنامى را از پرنامى خواهانتر باشد . سپس فرمود : دهمى
چیست و چیست دهمى ! به او گفته شد : چیست ؟ فرمود : احدى را ننگرد
جز این که بگوید او از من بهتر و پرهیزگارتر است.
(تحف العقول ، ص 467)
10. از امام رضا (علیه السلام) سؤال شد : سفله کیست ؟ فرمود : آن که چیزى دارد که از ( یاد ) خدا بازش دارد.
(تحف العقول ، ص 466)
11.
ایمان یک درجه بالاتر از اسلام است ، و تقوا یک درجه بالاتر از
ایماناست ، و به فرزند آدم چیزى بالاتر از یقین داده نشده است .
(تحف العقول ، ص 469)
12. اطعام و میهمانى کردن براى ازدواج از سنت است.(تحف العقول ، ص 469)
13.
پیوند خویشاوندى را برقرار کنید گرچه با جرعه آبى باشد ، و بهترین
پیوند خویشاوندى ، خوددارى از آزار خویشاوندان است .(تحف العقول ، ص
469)
14. حضرت رضا (علیه السلام) همیشه به اصحاب خود مىفرمود : بر
شما باد به اسلحه پیامبران ، گفته شد : اسلحه پیامبران چیست ؟
فرمود : دعا (اصول کافى ، ج 4 ، ص 214)
15. از نشانههاى دین
فهمى ، حلم و علم است ، و خاموشى درى از درهاى حکمتاست . خاموشى و
سکوت ، دوستى آور و راهنماى هر کار خیرى است . (تحف العقول ، ص
469)
16. زمانى بر مردم خواهد آمد که در آن عافیت ده جزء است ،
که نه جزء آن درکنارهگیرى از مردم ، و یک جزء آن در خاموشى است .
(تحف العقول ، ص 470)
17. از امام رضا (علیه السلام) از حقیقت توکل سؤال شد . فرمود :
این که جز خدا ازکسى نترسى .
(تحف العقول ، ص 469)
18. به راستى که بدترین مردم کسى است که یارىاش را ( از مردم ) باز دارد وتنها بخورد و زیر دستش را بزند.
(تحف العقول ، ص 472)
19.
بخیل را آسایشى نیست ، و حسود را خوشى و لذتى نیست ، و زمامدار را
وفایى نیست ، و دروغگو را مروت و مردانگى نیست . (تحف العقول ، ص
473)
20. کسى دست کسى را نمىبوسد ، زیرا بوسیدن دست او مانند نماز خواندن براىاوست. (تحف العقول ، ص 473)
21.
به خداوند خوشبین باش ، زیرا هرکه به خدا خوشبین باشد ، خدا با
گمانخوش او همراه است ، و هرکه به رزق و روزى اندک خشنود باشد ،
خداوند به کردار اندک او خشنود باشد ، و هرکه به اندک از روزى حلال
خشنود باشد ، بارش سبک و خانوادهاش در نعمت باشد و خداوند او را به
درد دنیا و دوایش بینا سازد و او را از دنیا به سلامت به دار السلام
بهشت رساند .
(تحف العقول ، ص 472)
22. ایمان چهار رکن است :
توکل بر خدا ، رضا به قضاى خدا ، تسلیم به امرخدا ، واگذاشتن کار به
خدا .
(تحف العقول ، ص 469)
23. از امام رضا درباره بهترین
بندگان سؤال شد . فرمود : آنان هرگاه نیکىکنند خوشحال شوند ، و
هرگاه بدى کنند آمرزش خواهند ، و هرگاه عطا شوند شکر گزارند ، و هرگاه
بلا بینند صبر کنند ، و هرگاه خشم کنند . درگذرند.
(تحف العقول ، ص 469)
24.
کسى که فقیر مسلمانى را ملاقات نماید و بر خلاف سلام کردنش بر
اغنیا براو سلام کند ، در روز قیامت در حالى خدا را ملاقات نماید که
بر او خشمگین باشد .
(عیون اخبار الرضا ، ج 2 ، ص 52)
25. از حضرت امام رضا (علیه السلام) درباره خوشى دنیا سؤال شد . فرمود : وسعت منزلو زیادى دوستان .
(بحار الانوار ، ج 76 ، ص 152)
26.
زمانى که حاکمان دروغ بگویند ، باران نبارد و چون زمامدار ستم ورزد
،دولت ، خوار گردد ، و اگر زکات اموال داده نشود چهار پاپان از بین
روند. (بحار الانوار ، ج 73 ، ص 373)
27. هر کس اندوه و مشکلى را از مؤمنى برطرف نماید ، خداوند در روز قیامتاندوه را از قلبش برطرف سازد.
(اصول کافى ، ج 3 ، ص 268)
28. بعد از انجام واجبات ، کارى بهتر از ایجاد خوشحالى براى مؤمن ، نزدخداوند بزرگ نیست. (بحار الانوار ، ج 78 ، ص 347)
29.
بر شما باد به میانهروى در فقر و ثروت ، و نیکى کردن چه کم و چه
زیاد ،زیرا خداوند متعال در روز قیامت یک نصفه خرما را چنان بزرگ
نماید که مانند کوه احد باشد.
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 346)
30. به دیدن یکدیگر روید تا یکدیگر را دوست داشته باشید و دست یکدیگر رابفشارید و به هم خشم نگیرید.
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 347)
31.
بر شما باد راز پوشى در کارهاتان در امور دین و دنیا . روایت شده
که" افشاگرى کفر است " و روایت شده " کسى که افشاى اسرار مىکند با
قاتل شریک است " و روایت شده که " هرچه از دشمن پنهان مىدارى ،
دوست تو هم بر آن آگاهى نیابد " . (بحار الانوار ، ج 78 ، ص 347)
32.
آدمى نمىتواند از گردابهاى گرفتارى با پیمانشکنى رهایى یابد ، و
ازچنگال عقوبت رهایى ندارد کسى که با حیله به ستمگرى مىپردازد.
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 349)
33. با سلطان و زمامدار با ترس و
احتیاط همراهى کن ، و با دوست با تواضع ،و با دشمن با احتیاط ، و با
مردم با روى خوش. (بحار الانوار ، ج 78 ، ص 356)
34. هر کس به رزق و روزى کم از خدا راضى باشد ، خداوند از عمل کم او راضىباشد.
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 356)
35.
عقل ، عطیه و بخششى است از جانب خدا ، و ادب داشتن ، تحمل یک
مشقتاست ، و هر کس با زحمت ادب را نگهدارد ، قادر بر آن مىشود ، اما
هر که به زحمت بخواهد عقل را به دست آورد جز بر جهل او افزوده
نمىشود.
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 342)
36. به راستى کسى که
در پى افزایش رزق و روزى است تا با آن خانواده خود را اداره کند ،
پاداشش از مجاهد در راه خدا بیشتر است.(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 339)
37.
پنج چیز است که در هر کس نباشد امید چیزى از دنیا و آخرت به او
نداشته باش : کسى که در نهادش اعتماد نبینى ، و کسى که در سرشتش
کرم نیابى ، و کسى که در خلق و خوىاش استوارى نبینى ، و کسى که
در نفسش نجابت نیابى ، و) کسى که از خدایش ترسناک نباشد. (تحف
العقول ، ص 470)
38. هرگز دو گروه با هم روبهرو نمىشوند ، مگر
اینکه نصرت و پیروزى با گروهىاست که عفو و بخشش بیشترى داشته
باشد.(تحف العقول ، ص 470)
39. مبادا اعمال نیک و تلاش در عبادت
را به اتکاى دوستى آل محمد (علیه السلام) رهاکنید ، و مبادا دوستى آل
محمد (علیه السلام) و تسلیم براى آنان را به اتکاى عبادت از دست
بدهید ، زیرا هیچ کدام از ایندو به تنهایى پذیرفته نمىشود. (بحار
الانوار ، ج 78 ، ص 347)
40. عبادت پر روزه داشتن و نماز خواندن نیست ، و همانا عبادت پر اندیشهکردن در امر خداست. (تحف العقول ، ص 466)
41. کسى که نعمت دارد باید که بر عیالش در هزینه وسعت بخشد. (تحف العقول ، ص 466)
42. هرچه زیادى است نیاز به سخن زیادى هم دارد. (تحف العقول ، ص 466)
43. کمک تو به ناتوان بهتر از صدقه دادن است. (تحف العقول ، ص 470)
44.
به آن حضرت گفته شد : چگونه صبح کردى ؟ فرمود : با عمر کاسته ، و
کردارثبت شده ، و مرگ بر گردن ما و دوزخ دنبال ما است ، و ندانیم
با ما چه شود. (تحف العقول ، ص 470)
45. سخاوتمند از طعام مردم بخورد تا از طعامش بخورند ، و بخیل از طعام مردمنخورد تا از طعامش نخورند. (تحف العقول ، ص 470)
46. ما خاندانى باشیم که وعده خود را وام دانیم چنانچه رسول خدا ( ص )کرد.
(تحف العقول ، ص 470)
47.
هیچ بنده به حقیقت کمال ایمان نرسد تا سه خصلتش باشد : بینایى در
دین ، و اندازهدارى در معیشت ، و صبر بر بلاها.(تحف العقول ، ص
471)
48. به ابى هاشم داود بن قاسم جعفرى فرمود : اى داود ما را
بر شما به خاطر رسول خدا ( ص ) حقى است ، و شما را هم بر ما حقى
است ، هر که حق ما را شناخت رعایت او باید ، و هر که حق ما را
نشناخت حقى ندارد . (تحف العقول ، ص 471)
49. با نعمتها خوش همسایه باشید ، که گریز پایند ، و از مردمى دور نشوند که باز آیند.
(تحف العقول ، ص 472)
50.
ابن سکیت به آن حضرت گفت : امروزه حجت بر مردم چیست ؟ در
پاسخفرمود : همان عقل است که به وسیله آن شناخته مىشود آن که
راستگو است از طرف خدا و از او باور مىکند ، و آن که دروغگو است و او
را دروغ مىشمارد ، ابن سکیت گفت : به خدا این است پاسخ .
(تحف
العقول ، ص 473)
51. هرکس آفریدگار را به آفریدههایش تشبیه کند ،
مشرک است و هرکس بهخداوند چیزى نسبت دهد که خدا خود از آن نهى
کرده است کافر است .
(وسائل الشیعة ، ج 18 ، ص 557)
52. ایمان انجام واجبات و دورى از محرمات است ، ایمان عقیده به دل واقرار به زبان و کردار با اعضاء تن است.
(تحف العقول ، ص 444)
53.
ریان از امام رضا علیه السلام پرسید : نظرتان راجع به قرآن چیست ؟
امامفرمود : قرآن سخن خداست ، فقط از قرآن هدایت بجویید و سراغ چیز
دیگر نروید که گمراه مىشوید .
(بحار الانوار ، ج 92 ، ص 117)
54.
امام رضا (علیه السلام) در ضمن تجلیل از قرآن و اعجاز آن فرمودند :
قرآن ریسمانمحکم و بهترین راه به بهشت است ، قرآن انسان را از
دوزخ نجات مىدهد ، قرآن به مرور زمان کهنه نمىشود ، سخنى همیشه
تازه است زیرا براى زمان خاصى تنظیم نشده است ، قرآن راهنماى
همه انسانها و حجت بر آنهاست ، هیچ اشکال و ایرادى به قرآن راه
پیدا نمىکند ، قرآن از جانب خداوند حکیم فرود آمده است . (بحار
الانوار ، ج 92 ، ص 14)
55. سلیمان جعفرى از امام رضا (علیه
السلام) پرسید : نظرتان درباره کار کردن براىدولت چیست ؟ امام فرمود
: اى سلیمان هرگونه همکارى با حکومت ( ظالم و غاصب )به منزله
کفر به خداست . نگاه کردن به چنین دولتمردانى گناه کبیره است و
آدمى را مستحق دوزخ مىنماید .
(بحار الانوار ، ج 75 ، ص 374)
56.
عبدالسلام هروى مىگوید : از امام رضا (علیه السلام) شنیدم مىفرمود :
خدا رحمتکند کسى را که آرمان ما را زنده کند . گفتم : چگونه این
کار را بکند ؟ فرمود : آموزشهاى ما را یاد بگیرد و به مردم بیاموزد
.(وسائل الشیعة ، ج 18 ، ص 102)
57. هرکس از خود حساب بکشد سود
مىبرد و هرکس از خود غافل شود زیانمىبیند ، و هرکس ( از آیندهاش )
بیم داشته باشد به ایمنى دست مىیابد ، و هرکس از حوادث دنیا عبرت
بگیرد بینش پیدا مىکند ، و هرکس بینش پیدا کند مسائل را مىفهمد و
هرکس مسائل را بفهمد عالم است . (بحار الانوار ، ج 78 ، ص 352)
58.
عجب درجاتى دارد : یکى این که کردار بد بنده در نظرش خوش جلوه
کند وآن را خوب بداند و پندارد کار خوبى کرده . یکى این که بندهاى
به خدا ایمان آورد و منت بر خدا نهد با این که خدا را به او منت
است در این باره.
(تحف العقول ، ص 468)
59.
اگر بهشت و جهنمى هم در کار نبود باز لازم بود به خاطر لطف و
احسانخداوند مردم مظیع او باشند و نافرمانى نکنند .(بحار الانوار ، ج
71 ، ص 174)
60. خداوند سه چیز را به سه چیز دیگر مربوط کرده است
و به طور جداگانهنمىپذیرد . نماز را با زکات ذکر کرده است ، هرکس
نماز بخواند و زکات ندهد نمازش پذیرفته نیست . نیز شکر خود و شکر از
والدین را با هم ذکر کرده است . از این رو هرکس از والدین خود
قدردانى نکند از خدا قدردانى نکرده است . نیز در قرآن سفارش به تقوا
و سفارش به ارحام در کنار هم آمده است . بنابراین اگر کسى به
خویشاوندانش رسیدگى و احسان ننماید ، با تقوا محسوب نمىشود .(عیون
اخبار الرضا ، ج 1 ، ص 258)
61. از حرص و حسادت بپرهیز که این دو ،
امتهاى گذشته را نابود کرد ، وبخیل نباش که هیچ مؤمن و آزادهاى
به آفت بخل مبتلا نمىشود . بخل مغایر با ایمان است .(بحار الانوار ،
ج 78 ، ص 346)
62. احسان و اطعام به مردم ، و دادرسى از ستمدیده ، و رسیدگى به حاجتمنداناز بالاترین صفات پسندیده است.
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 357)
63. با مشروب خوار همنشینى و سلام و علیک نکن. (بحار الانوار ، ج 66 ، ص 491)
64. صدقه بده هرچند کم باشد ، زیرا هر کار کوچکى که صادقانه براى خدا انجامشود بزرگ است. (وسائل الشیعة ، ج 1 ، ص 87)
65. توبه کار به منزله کسى است که گناهى نکرده است. (بحار الانوار ، ج 6 ، ص 21)
66. بهترین مال آن است که صرف حفظ آبرو شود. (بحار الانوار ، ج 78 ، ص 352)
67. بهترین تعقل خودشناسى است .(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 352)
68.
راستى امامت زمام دین و نظام مسلمین و صلاح دنیا و عزت مؤمنان
است ،امام بنیاد اسلام نامى ( افزون شو ) و فرع برازنده آن است ،
بوسیله امام نماز و زکات و روزه و حج و جهاد درست مىشوند و خراج و
صدقات فراوان مىگردند و حدود و احکام اجراء مىشوند و مرز و نواحى
محفوظ مىماند . (تحف العقول ، ص 462)
69. به خدا خوش گمان باشید
، زیرا خداى عزوجل مىفرماید : من نزد گمان بنده مؤمن خویشم ، اگر
گمان او خوب است ، رفتار من خوب و اگر بد است ، رفتار من هم بد
باشد .
(اصول کافى ، ج 3 ، ص 116)
70.
مرد عابد نباشد ، جز آن که خویشتن دار باشد ، و چون مردى که در
بنىاسرائیل خود را به عبادت وامىداشت ، تا پیش از آن ده سال
خاموشى نمىگزید ، عابد محسوب نمىشد. (اصول کافى ، ج 3 ، ص 172)
71. تواضع این است که به مردم دهى آنچه را مىخواهى به تو دهند .
(اصول کافى ، ج 3 ، ص 189)
72.
عیسى بن مریم صلوات الله علیه به حواریین گفت : اى بنى
اسرائیل ! برآنچه از دنیا از دست شما رفت افسوس مخورید ، چنانکه اهل
دنیا چون به دنیاى خود رسند ، بر دین از دست داده خود افسوس نخورند
. (اصول کافى ، ج 3 ، ص 205)
73. کسى که جز به روزى زیاد
قناعت نکند ، جز عمل بسیار بسش نباشد ، و هرکهروزى اندک کفایتش کند ،
عمل کند هم کافیش باشد. (اصول کافى ، ج 3 ، ص 207)
74. گاهى ،
مردى که سه سال از عمرش باقى مانده صله رحم مىکند و خدا عمرشرا
30 سال قرار مىدهد و خدا هرچه خواهد مىکند. (اصول کافى ، ج 3 ، ص
221)
75. معمر بن خلاد گوید : به امام رضا (علیه السلام) عرض کردم :
هرگاه پدر و مادرممذهب حق را نشناسند دعایشان کنم ؟ فرمود : براى
آنها دعا کن و از جانب آنها صدقه بده ، و اگر زنده باشند و مذهب حق
را نشناسند با آنها مدارا کن ، زیرا رسول خدا ( ص ) فرمود : خدا مرا به
رحمت فرستاده نه به بىمهرى و نافرمانى. (اصول کافى ، ج 3 ، ص
232)
76. هرکس به مؤمنى گشایشى دهد ، خدا روز قیامت دلش را گشایش دهد .
(اصول کافى ، ج 3 ، ص 286)
77.
خداى عزوجل به یکى از پیغمبران وحى فرمود که : هرگاه اطاعت شوم
راضىگردم و چون راضى شوم برکت دهم و برکت من بىپایان است ،
هرگاه نافرمانى شوم خشم گیرم و چون خشم گیرم لعنت کنم و لعنت
من تا هفت پشت برسد . (اصول کافى ، ج 3 ، ص 377)
78. هرگاه مردم به گناهان بىسابقه روى آورند به بلاهاى بىسابقه گرفتارمىشوند .
(اصول کافى ، ج 3 ، ص 377)
79. مردم از کسى که با صراحت و صادقانه با آنها رفتار کند خوششان نمىآید.
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 357)
80.
عدهاى به دنبال ثروت هستند ولى به آن نمىرسند و عدهاى به آن
رسیدهاند ولى قرار نمىگیرند و بیشتر مىطلبند. (بحار الانوار ، ج 78 ،
ص 349)
81. وقتى آشکارا حرف حق مىشنوید خشمگین نشوید. (بحار الانوار ، ج 78 ، ص 347)
82.
حریصانه به دنبال قضاى حاجت حاجتمندان باشید ، هیچ عملى بعد از
واجباتبالاتر از شاد کردن مسلمان نیست. (بحار الانوار ، ج 78 ، ص
347)
83. نادان ، دوستانش را به زحمت مىاندازد. (بحار الانوار ، ج 78 ، ص 352)
84.
مسلمان اگر شاد یا خشمگین شود از مسیر حق منحرف نمىشود ، و اگر بر
دشمنمسلط شود بیشتر از حقش مطالبه نمىکند. (بحار الانوار ، ج 78 ، ص
352)
85. فقط دو گروه راه قناعت پیش مىگیرند : عبادت کنندگانى
که در پى پاداشآخرتند یا بزرگ منشانى که تحمل درخواست از مردمان
پست را ندارند. (بحار الانوار ، ج 78 ، ص 357)
86. مرگ ، آفت آمال و آرزوهاست ، و لطف و احسان به مردم تا ابد براىانسان باقى مىماند. (بحار الانوار ، ج 78 ، ص 357)
87.
عاقل ، احسان به مردم را غنیمت مىشمارد ، و شخص توانا باید فرصت
راغنیمت شمارد و الا موقعیت از دست مىرود. (بحار الانوار ، ج 78 ، ص
357)
88. خسیس بودن آبروى انسان را از بین مىبرد. (بحار الانوار ، ج 78 ، ص 357)
89.
قلب انسان حالت خستگى و نشاط دارد ، وقتى در حال نشاط است مسائل
راخوب مىفهمد و وقتى خسته است کند ذهن مىشود ، بنابراین وقتى نشاط
دارد آنرا به کار بگیرید و وقتى خسته است آن را به حال خود
بگذارید.(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 357)
90. هر هدفى را از راه آن
تعقیب کنید . هرکس اهدافش را از راه طبیعىتعقیب کند به لغزش دچار
نمىشود و بر فرض که بلغزد چارهجویى برایش ممکن است . (بحار الانوار
، ج 78 ، ص 356)
91. بهترین مال آن است که خرج آبرو و حیثیت انسان شود .(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 355)
92.
خود را با کار مداوم خسته نکنید و براى خود تفریح و تنوع قرار دهید
ولىاز کارى که در آن اسراف باشد یا شما را در اجتماع سبک کند پرهیز
کنید . (بحار الانوار ، ج 78 ، ص 346)
93. تواضع و فروتنى مراتبى
دارد ، مرتبهاى از آن این است که انسان موقعیتخود را بشناسد و بیش
از آنچه شایستگى آن را دارد از کسى متوقع نباشد و با مردم به
گونهاى معاشرت و رفتار نماید که دوست دارد با او آنگونه رفتار شود و
اگر کسى به او بدى نمود در مقابل خوبى کند ، خشم خود را فرو خورد و
گذشت پیشه کند و اهل احسان و نیکى باشد .
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص
355)
94.
باید لطف و احسان قابل اعتنا باشد . نباید چیز کم ارزشى را صدقه
دهیم . ( در زمانى که عموم مردم تمکن نسبى دارند نباید به خرما
دادن بسنده کرد . )
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 354)
95. کسى که محاسن و امتیازات زیادى داشته باشد مردم از او تعریف مىکنند ،و به تعریف خود نیاز پیدا نمىکند.
(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 353)
96. هرکس به راهنمایى تو اعتنایى نکرد نگران مباش حوادث روزگار او را ادب خواهد کرد.(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 353)
97. کسى که در پوشش نصیحت به تو از دیگرى بدگویى مىکند ، به عاقبت بدىگرفتار خواهد شد.(بحار الانوار ، ج 78 ، ص 353)
98. هیچ چیزى زیانبارتر از خودپسندى نیست. (بحار الانوار ، ج 78 ، ص 348)
99. برنامه آموزش دین داشته باشید در غیر این صورت بادیه نشین و نادانمحسوب مىشوید . (بحار الانوار ، ج 78 ، ص 346)
100. از فقر اندیشه مکن که خسیس خواهى شد ، و در فکر عمر دراز مباش که باعث حرص به مادیات است .