احادیث دوست ........

حدیث (1) لقمان حکیم علیه السلام : یا بُنَىَّ لاتَعدُ بَعدَ تَقوَى اللّه  مِن اَن تَتَّخِذَ صاحِبا صالِحا؛ فرزندم! بعد از تقواى الهى، از گرفتن دوستِ شایسته نگذر. الاخوان، ص 110، ح 25 حدیث (2) امام على علیه السلام : خَیرُ اِخوانِکَ مَن دَعاکَ اِلى صِدقِ المَقالِ بِصِدقِ مَقالِهِ وَ نَدَبَکَ اِلى اَفضَلِ العمالِ بِحُسنِ اَعمالِهِ؛ بهترین برادرانت (دوستانت)، کسى است که با راستگویى اش تو را به راستگویى دعوت کند و با اعمال نیک خود، تو را به بهترین اعمال برانگیزد. غررالحکم، ح 5022 حدیث (3) پیامبر صلى الله علیه و آله : مَن اَرادَ اللّه  بِهِ خَیرا رَزَقَهُ اللّه  خَلیلاً صالحِا؛ هر کس که خداوند براى او خیر بخواهد، دوستى شایسته نصیب وى خواهد نمود. نهج الفصاحه، ح 3064 حدیث (4) لقمان حکیم رحمه الله : یا بُنَىَّ اتَّخِذ أَلفَ صَدیقٍ وَأَلفٌ قَلیلٌ وَلاتَتَّخِذ عَدُوّا واحِدا وَالواحِدُ کَثیرٌ؛ فرزندم هزار دوست بگیر که هزار دوست هم کم است و یک دشمن مگیر که یک دشمن هم زیاد است. بحارالأنوارف ج13، ص413، ح4 حدیث (5) رسول اکرم صلى الله علیه و آله : اَلجَلیسُ الصّالِحُ خَیرٌ مِنَ الوَحدَةِ، وَالوَحدَةُ خَیرٌ مِن جَلیسِ السّوءِ؛ هم نشین خوب، از تنهایى بهتر است و تنهایى از هم نشین بد بهتر است. امالى طوسى، ج1، ص535، ح1162   حدیث (6) امام على علیه السلام : مَن لَم یُقَدِّم فِى اتِّخاذِ الإِخوانِ الاِعتِبارَ دَفَعَهُ الاِغتِرارُ إِلى صُحبَةِ الفُجّارِ؛ هر کس در انتخاب برادران (دوستان) امتحان را مقدم ندارد، فریب خوردگى او را به مصاحبت با بدکاران مى کشاند. غررالحکم، ج5، ص398ف ح8922 حدیث (7) امام على علیه السلام : خَیرُ إخوانِکَ مَن دَعاکَ إلى صِدقِ المَقالِ بِصِدقِ مَقالِهِ وَ نَدَبَکَ إِلى أَفضَلِ العمالِ بِحُسنِ أعمالِهِ؛ بهترین برادرانت (دوستت)، کسى است که با راستگویى اش تو را به راستگویى بخواند و با اعمال نیک خود، تو را به بهترین اعمال برانگیزد. غررالحکم، ج3، ص434، ح5022 حدیث (8) امام صادق علیه السلام : لا یَنبَغى لِلمَرءِ المُسلِمِ أَن یُواخىَ الفاجِرَ وَلاَ الحمَقَ وَلاَ الکَذَّابَ؛ سزاوار نیست که مسلمان با بدکار و احمق و دروغگو رفاقت کند. کافى، ج2، ص640، ح3 حدیث (9) رسول اکرم صلى الله علیه و آله : ثَلاثَةٌ تُخلِصُ المَوَدَّةَ: إِهداءُ العَیبِ، وَحِفظُ الغَیبِ، وَالمَعونَةُ فِى الشِّدَّةِ؛ سه چیز دوستى را یکرنگ مى سازد: هدیه کردن عیب هاى یکدیگر، در غیبت دوست پاس خاطر او را داشتن و بدگویى نکردن و یارى رساندن در سختى. تنبیه الخواطر، ج2، ص121 حدیث (10) امام على علیه السلام : اَلصَّدیقُ مَن کانَ ناهیا عَنِ الظُّلمِ وَالعُدوانِ مُعینا عَلَى البِرِّ وَالحسانِ؛ دوست، کسى است که از ظلم و تجاوزگرى باز دارد و بر انجام خوبى و نیکى یارى کند. غررالحکم، ج2، ص128، ح2078 حدیث (11) امام على علیه السلام : وَابذُل ... لِلعامَّةِ بِشرَکَ وَمَحَبَّتَکَ وَلِعَدُوِّکَ عَدلَکَ وَإِنصافَکَ ... ؛ گشاده رویى و دوستى ات را براى عموم مردم و عدالت و انصافت را براى دشمنت بکار گیر. خصال، ص147، ح178 حدیث (12) امام على علیه السلام : حُسنُ الخلاقِ یُدِّرُ الرزاقَ وَیونِسَ الرِّفاقَ؛ خوش اخلاقى  روزى  ها را زیاد مى کند و میان  دوستان  انس  و الفت  پدید مى آورد. نهج الفصاحه، ح 781 حدیث (13) رسول اکرم صلى الله علیه و آله : لاتَزالُ اُمَّتى بِخَیرٍ ما تَحابّوا وَتَهادَوا وَأَدَّوُا المانَةَ؛ امّت من تا هنگامى که یکدیگر را دوست بدارند، به یکدیگر هدیه دهند و امانتدارى کنند، در خیر و خوبى خواهند بود. عیون اخبار الرضا، ج1، ص32، ح25 حدیث (14) امام على علیه السلام: اَلکَـیِّسُ صَدیقُهُ الحَقُّ وَ عَدُوُّهُ الباطِلُ؛  انسان زیرک، دوستش حق است و دشمنش باطل. غررالحکم، ح 1524 حدیث (15) امام صادق علیه‏السلام : مَن غَضِبَ عَلَیکَ ثَلاثَ مَرّاتٍ وَلَم یَقُل فیکَ سوءا فَاتَّخِذهُ لِنَفسکَ خَلیلاً؛ هر کس سه بار بر تو خشم گرفت ولى به تو بد نگفت، او را براى خود به دوستى انتخاب کن. معدن الجواهر، ص 34 حدیث (16) امام علی علیه السلام: إِذَا اختَشَمَ المُومِن أَخَاهُ فَقَد فَارقَهُ ؛ به خشم درآوردن و شرمنده ساختن دوست، مقدمه جدایی از اوست. محاضرات، ج2، ص28 حدیث (17) امام علی علیه السلام: اَعجَزُ النَّاسِ مَن عَجَزَ عَنِ اکتِسابِ الاِخوَانِ، وَاَعجَزُ مِنهُ مَن ضَّیعَ مَن ظَفِرَ بِهِ مِنهُم؛ عاجز ترین مردم کسی است که از بدست آوردن دوست عاجز بماند و از او عاجزتر کسی است که دوستان بدست آورده را از دست بدهد. الامالی، ص 110 حدیث (18) رسول اکرم صلى الله علیه و آله : یا عَلىُّ... لاتُصادِق آکِلَ الرِّبا فَإِنَّهُ یُبارِزُ اللّه لأَِنَّ اللّه تَعالى قالَ: (فَإِن لَم تَفعَلوا فَذَنوا بِحَربٍ مِنَ اللّه وَرَسولِهِ)؛ اى على: با رباخوار رفاقت نکن، زیرا او با خداوند به مبارزه برخواسته، چون خداوند متعال مى فرماید: «اگر دست از رباخوارى برنداشتید پس به خدا و رسولش اعلان جنگ دهید». میراث حدیث شیعه، ج 2، ص 46، ح 189 حدیث (19) امام على علیه‏السلام :  اَلکَـیِّسُ صَدیقُهُ الحَقُّ وَ عَدُوُّهُ الباطِلُ؛  انسان زیرک، دوستش حق است و دشمنش باطل. غررالحکم، ح 1524 حدیث (20) امام على علیه‏السلام : جَلیسُ الخَیرِ نِعمَةٌ، جَلیسُ الشَّرِّ نِقمَةٌ؛ همنشین خوب نعمت و همنشین بد، بلا و مصیبت است. غررالحکم، ح4719 و 4720 حدیث (21) امام على علیه‏ السلام : قارِن اَهلَ الخَیرِ تَکُن مِنهُم وَ بایِن اَهلَ الشَّرِّ تَبِن عَنهُم؛ با خوبان معاشرت کن تا از آنان باشى و از بدان دورى کن تا از آنان نباشى. نهج البلاغه، نامه 31 حدیث (22) امام على علیه‏السلام : لا تَصفُو الخِلَّةُ مَعَ غَیرِ اَدیبٍ ؛ دوستى با شخص بى‏ادب ، صمیمانه نخواهد شد. بحار الأنوار، ج 67، ص 400، ح 73 حدیث (23) امام صادق علیه‏السلام : اَدَّبَنى اَبى علیه‏السلام بِثَلاثٍ ... ونَهانى عَن ثَلاثٍ : قالَ لى : یا بُنَىَّ مَن یَصحَب صاحِبَ السّوءِ لا یَسلَم وَ مَن لا یُقَـیِّد اَ لفاظَهُ یَندَم ، وَ مَن یَدخُل مَداخِلَ السَّوءِ یُتَّهَم... وَ نَهانى اَن اُصاحِبَ حِاسِدَ نِعمَةٍ وَ شامِتا بِمُصیبَةٍ ، اَو حامِلَ نَمیمَةٍ ؛ پدرم علیه‏السلام مرا به سه چیز ادب آموخت و از سه چیز نهى‏ام فرمود . سه نکته ادب این بود که فرمود : فرزندم! هرکس با دوست بد بنشیند ، سالم نمى‏ماند و هر کس گفتارش را کنترل نکند ، پشیمان مى‏شود ، و هر کس به جایگاه‏هاى بد وارد شود ، مورد بدگمانى قرار مى‏گیرد (زیر سؤال مى‏رود) و آن سه چیز که مرا از آن نهى فرمود: دوستى با کسى که چشم دیدن نعمت کسى را ندارد، و با کسى که از مصیبت دیگران شاد مى‏شود و با سخن‏چین. نهج البلاغه ، حکمت 73 حدیث (24) امام على علیه‏ السلام : عَوِّد لِسانَکَ لینَ الکَلامِ وَ بَذلَ السَّلامِ، یَکثُر مُحِبّوکَ وَ یَقِلَّ مُبغِضوکَ؛ زبان خود را به نرمگویى و سلام کردن عادت ده، تا دوستانت زیاد و دشمنانت کم شوند. غررالحکم، ح 6231 حدیث (25) رسول اکرم صلى الله علیه و آله : ألمَرءُ عَلَی دین خَلیلِهِ فَلیَنظُر أحَدُکُم مَن یُخالِلُ. آدمی بر آیین دوست خود است پس بنگرید با که دوستی می کنید. بحارالانوار ج71 ص19 حدیث (26) امام جواد علیه السلام فرمودند: اِیاکَ وَ مصاحِبَةَ الشِّریرِ ، فَاِنَّهُ کالسَّیفِ المَسلولِ یُحسِنُ مَنظَرَه وَ یَقبَحُ اَثَره؛ از همراهی و رفاقت با آدم شرور بپرهیز ،زیرا که او مانند شمشیر برهنه است که ظاهرش نیکو و اثرش زشت است. مسندالامام الجواد، ص243 حدیث (27) امام صادق علیه السلام: لا تُشـاوِر اَحمَق وَ لا تَستَعِنَّ بَکَذّابٍ وَ لا تَثق بِمَوَدَهِ مُلُوک؛ با احمق مشورت نکن و از دروغگو یارى مجو و به دوستى زمامداران اعتماد مکن. تحف العقول،ص316 حدیث (28) امام رضا علیه السلام: صدیقُ کلُّ امرئٍ عَقلُهُ و عَدُوُّهُ جَهلُهُ؛ دوست هرکسی عقل اوست و دشمن هر کس نادانی اوست. جهاد النفس، ح82 حدیث (29) امام علی علیه السلام: لا یکونُ الصَّدیقُ صَدیقاً حَتى یَحفَظُ اَخاهُ فى ثَلاثٍ:فى نکبَتِه وَ غَیبَتِه وَ وَفاتِه؛ دوست اگر در سه مورد دوستش را حمایت نکند دوست نیست:در شدت و گرفتارى او ، در غیبت وى و پس از مرگش. (نهج البلاغه) حدیث (30) امام محمد باقر علیه السلام: اِعرِف المَودَّهَ فِی قَلبِ اَخیکَ بِما لَه فِی قَلبِکَ؛ دوستی قلبی برادرت را از اندازه دوستی قلبی خودت نسبت به او بفهم. (تحف العقول ، ص 304) حدیث (31) پیامبر اکر م (صلی الله علیه وآله ): اِختَبِرُوا النّاسَ بِأخدانِهِم فَإنَّما یُخادِنُ الرَّجُلُ مَن یُعجِبُهُ نَحوُهُ؛ مردم را به دوستانشان بیازمایید؛ زیرا آدمى با کسى که از رفتارش خوشش بیاید، دوستى مى‏کند.   (تنبیه الخواطر، ج 2، ص 249) حدیث (32) امام علی (ع): اُبذُل لِصَدیقِکَ کُلَّ المَوَدَّةِ وَ لاتَبذُل لَهُ کُلَّ الطُّمانینَهِ. هر چه محبت داری نثار دوستت کن امّا هر چه اطمینان داری به پای او مریز. بحارالانوار ج71 ص16 حدیث (33) امام علی (ع): فِی الضَّیقِ یَتَبَیَّنُ حُسنُ مُواساةِ الرَّفِیقِ خوب یارى رساندن به دوست، در تنگنا آشکار مى‏شود. میزان الحکمه، ح 7370 حدیث (34)  امام عسکرى(سلام الله علیه): خَیرُ إخوانِکَ مَن نَسِیَ ذَنبَکَ، وذَکَرَ إحسانَکَ إلَیهِ. بهترین برادر تو آن کسى است که گناه و خطاى تو را به خود، فراموش کند. میزان الحکمة: ح 288 حدیث (34) امام سجاد (سلام الله علیه): نَظَرُ المُؤمِنِ فی وَجهِ أخیهِ المُؤمِنِ لِلمَوَدَّةِ وَالمَحَبَّةِ لَهُ عِبادَةٌ. نگاه مؤمن به چهرۀ برادر مؤمن خود از روى دوستى و محبت به او، عبادت است. تحف العقول - ص 282 حدیث (35) امام حسین (علیه السلام): مَن اَحَبَّکَ نَهاکَ وَ مَن اَبغَضَکَ اَغراک. کسی که تو را دوست دارد، از تو انتقاد می کند و کسی که با تو دشمنی دارد، از تو تعریف و تمجید می کند. (بحار الانوار،ج75،ص128)