احادیث رحم .......

حدیث (1) رسول اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله : إِنَّ اللّه‏ رَحیمٌ یُحِبُّ الرَّحیمَ یَضَعُ رَحمَتَهُ عَلى کُلِّ رَحیمٍ؛ خداوند رحیم است و رحیم را دوست دارد و دستِ مهر خود را بر سر هر رحیمى مى‏گذارد. نهج الفصاحه، ح‏992 حدیث (2) رسول اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله : وَالَّذى نَفسى بِیَدِهِ لایَدخُلُ الجَنَّةِ إِلاّ رَحیمٌ، قالوا: «کُلُّنا رَحیمٌ»، قالَ: لا حَتّى تَرحَمَ العامَّةَ؛ سوگند به آن که جانم در دست اوست کسى جز شخص رحیم به بهشت نمى‏رود. عرض کردند: «همه ما دلرحم و مهربانیم»، فرمودند: نه، مگر آن گاه که به عموم مردم رحم کنید. نهج البلاغه، نامه‏49 حدیث (3) رسول اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله : مَن رَحِمَ وَلَو ذَبیحَةَ عُصفورٍ رَحِمَهُ اللّه‏ُ یَومَ القیامَةِ؛ هر کس حتى به لاشه گنجشکى رحم کند، خداوند در روز قیامت به او رحم خواهد کرد. اعلام الدین، ص428 حدیث (4) امام صادق علیه‏السلام : اَلمُؤمِنُ... یَنصُرُ المَظلومَ وَیَرحَمُ المِسکینَ. نَفسُهُ مِنهُ فى عَناءٍ وَالنّاسُ مِنهُ فى راحَةٍ؛ مؤمن... مظلوم را یارى مى‏کند و به مسکین و درمانده رحم مى‏نماید، جانش از او در رنج است و مردم از او در آسایش. خصال، ص‏69   حدیث (5) رسول اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله : اِرحَمِ الصَّغیرَ وَوَقِّرِ الکَبیرَ تَکُن مِن رُفَقائى؛ به کودکان رحم کن و بزرگسالان را احترام نما تا از دوستان من باشى. کافى، ج2، ص316، ح7 حدیث (6) امام على علیه‏السلام : إِنَّما یَنبَغى لأَِهلِ العِصمَةِ وَالمَصنوعِ إِلَیهِم فِى السَّلامَةِ أَن یَرحَموا أَهلَ الذُّنوبِ وَالمَعصیَةِ وَیَکونَ الشُّکرَ هُوَ الغالِبَ عَلَیهِم؛ شایسته است که افراد پاکدامن و بهره‏مند از سلامت، با گنهکاران و اهل معصیت، رحیم باشند و سپاسگزارىِ (حق) بر جان آنان چیره شود. غرر الحکم، ج1، ص294، ح1131 حدیث (7) رسول اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله : مَن لایَرحَم لایُرحَم وَمَن لایَغفِر لایُغفَر لَهُ وَمَن لایَتُب لایَتوبُ اللّه‏ُ عَلَیهِ؛ هر کس رحم نکند به او رحم نشود، هر کس نبخشد بخشیده نشود و هر کس پوزش را نپذیرد، خداوند پوزش و توبه او را نخواهد پذیرفت. غررالحکم، ج2، ص438، ح3201 حدیث (8) امام على علیه السلام : یا أَیُّهَا النسانُ ما جَرَّأَکَ عَلى ذَنبِکَ...؟! أَما تَرحَمُ مِن نَفسِکَ ما تَرحَمُ مِن غَیرِکَ؛ اى انسان، چه چیز تو را در گناه کردن گستاخ کرده است...؟! چرا همچنان که به دیگران رحم مى‏کنى به خودت رحم نمى‏کنى؟! شرح نهج البلاغه، ج20، ص314، ح607 حدیث (9) رسول اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله : اِرحَموا عَزیزا ذَلَّ، وَغَنیّا افتَقَرَ وَعالِما ضاعَ فى زَمانِ الجُهّالِ؛ به عزیزى که خوار گشته و ثروتمندى که فقیر شده و دانشمندى که در روزگار نادانان تباه گردیده است، رحم کنید. غررالحکم، ج2، ص453، ح3265 حدیث (10) امام على علیه‏السلام : اِرحَم مَن دونَکَ یَرحَمکَ مَن فَوقَکَ وَقِس سَهوَهُ بِسَهوِکَ وَمَعصیَتَهُ لَکَ بِمَعصیَتَکَ لِرَبَّکَ وَفَقرَهُ إِلى رَحمَتِکَ بِفَقرِکَ إِلى رَحمَةِ رَبِّکَ؛ به زیر دست خود رحم کن تا بالا دستت به تو رحم کند و خطاى او را با خطاى خودت و نافرمانى‏اش از تو را با نافرمانى خود از پروردگارت و احتیاج او به ترحم تو را به احتیاجت به رحمت و بخشایش خدایت بسنج. نهج البلاغه، نامه 53 حدیث (10) امام صادق علیه‏السلام : اِنَّ اللّه‏َ لَیَرحَمُ العَبدَ لِشِدَّةِ حُبِّهِ لِوَلَدِهِ ؛ بدون تردید ، خداوند بر بنده خود به خاطر شدّت محبّت به فرزندش ، رحم مى‏کند. کافى، ج 6، ص50، ح 5