حدیث (3)
پیامبر صلىاللهعلیهوآله :
یُسَلِّمُ الصَّغیرُ عَلَى الکَبیرِ، ویُسَلِّمُ الواحِدُ عَلَى الاِثنَینِ ،
وَیُسَلِّمُ القَلیلُ عَلَى الکَثیرِ ، وَیُسَلِّمُ الرّاکِبُ عَلَى الماشى ،
ویُسَلِّمُ المارُّ عَلَى القائِمِ ، وَیُسَلِّمُ القائِمُ عَلَى القاعِدِ؛
کوچک به بزرگ سلام کند و یک نفر به دو نفر و عده کمتر به عده
بیشتر و سواره به پیاده و رهگذر به ایستاده و ایستاده به نشسته.
کنزالعمال 9/126/25321
حدیث (4)
امام صادق علیه السلام :
اَلسَّلامُ قَبلَ الکَلامِ؛
نخست سلام، سپس کلام.
جامع
الأخبار 231/596
حدیث (5)
پیامبر صلىاللهعلیهوآله :
اَلبادى بِالسَّلامِ بَرى ءٌ مِنَ الکِبرِ؛
سلام کننده، از تکبر به
دور است.
کنزالعمال،
ج9، ص 117، ح 25265
حدیث (6)
پیامبر صلىاللهعلیهوآله :
خَمسٌ لا أَدَعُهُنَّ حَتَّى المَماتِ ... وَالتَّسلیمُ عَلَى الصِّبیانِ
لِتَکونَ سُنَّةً مِن بَعدى؛
پنج چیز است که تا زنده ام رهایشان نمى کنم... و سلام کردن
به کودکان تا بعد از من سنّت شود.
خصال ص 271
حدیث (7)
پیامبر صلىاللهعلیهوآله :
أفشِ السَّلامَ یَکثُر خَیرُ بَیتِکَ؛
سلام را رواج ده تا خیر و برکت خانه ات زیاد شود.
خصال ص 181
حدیث (8)
امام باقر علیه السلام :
إنَّ اللّه یُحِبُّ إطعامَ الطَّعامِ وَإفشاءَ السَّلامِ؛
خداوند غذا دادن و به همه سلام کردن را دوست دارد.
محاسن
2/388/7
حدیث (9)
پیامبر صلىاللهعلیهوآله :
إنَّ مِن موجِباتِ المَغفِرَةِ بَذلُ السَّلامِ وَحُسنُ الکَلامِ؛
یکى از موجبات مغفرت، سلام کردن و سخن نیکو گفتن است.
جامع الأخبار 230/591
حدیث (10) امام باقر علیه السلام:
فى قَولِ اللّه عَزَّوَجَلَّ : (فَإِذا دَخَلتُم بُیُوتا فَسَلِّمُوا عَلى
أنفُسِکُم) هُوَ تَسلیمُ الرَّجُلِ عَلى أهلِ البَیتِ حینَ یَدخُلُ ، ثُمَّ
یَرُدّونَ عَلَیهِ ، فَهُوَ سَلامُکُم عَلى أَنفُسِکُم؛
درباره آیه «هرگاه وارد خانه هایى شدید به خودتان سلام کنید»
فرمود: منظور سلام کردن مرد به اهل خانه است در هنگام وارد شدن به آن و جواب دادن
اهل خانه به او. پس، این سلام شماست به خود شما.
بحارالأنوار 76/5/16
حدیث (11)
پیامبر صلىاللهعلیهوآله :
اِذا دَخَلَ اَحَدُکُم
بَیتَهُ فَلیُسَلِّم، فَاِنَّهُ یُنزِلُهُ البَرَکَةَ وَ تُؤنِسُهُ
المَلائِکَةُ؛
هرگاه یکى از شما به خانه خود وارد
مى شود، سلام کند، چرا که سلام برکت مى آورد و فرشتگان با سلام
دهنده انس مى گیرند.
علل الشرایع، ج 2، ص 583، ح 23
حدیث (12)
امام صادق علیه السلام :
صِلُوا أرحامَکُم و بِرّوا بِإخوانِکُم وَ لَو بِحُسنِ السَّلامِ
وَ رَدِّ الجَوابِ؛
صله رحم نمایید و به برادران (دینى) خود نیکى کنید، هر چند با سلام
کردن خوب و یا جواب سلام خوب باشد.
کافى، ج 2، ص
157، ح 31
حدیث (13)
پیامبر صلىاللهعلیهوآله :
وَالّذى نَفسى بِیَدِهِ
لاتَدخُلُوا الجَنَّةَ حَتّى تُؤمِنوا وَ لا تُؤمِنوا حَتّى
تَحابّوا أولا أدُلُّـکُم عَلى شَئىٍ اِذا فَعَلتُموهُ تَحابَبتُم؟
اَفشُوا السَّلامَ بَینَـکُم؛
به خدایى که جانم در اختیار اوست، وارد
بهشت نمى شوید مگر مؤمن شوید و مؤمن نمى شوید، مگر این که یکدیگر را
دوست بدارید. آیا مى خواهید شما را به چیزى راهنمایى کنم که با انجام
آن، یکدیگر را دوست بدارید؟ سلام کردن بین یکدیگر را رواج دهید.
مشکاة الانوار، ص 157
حدیث (14) پیامبر صلى الله علیه و آله :
اَلْمُؤْمِنُ یَبْدَأُ بِالسَّلامِ وَ
الْمُنافِقُ یَقُولُ: حَتّى یُبدَأَ بی؛
مؤمن ابتدا به سلام مىکند و منافق منتظر
سلام دیگران است.
کنزالعمّال، ح 778
حدیث (15) امام
على علیه السلام :
عَوِّدْ لِسانَکَ لینَ الْکَلامِ وَ بَذْلَ
السَّلامِ، یَکْثُرْ مُحِبّوکَ وَ یَقِلَّ مُبْغِضوکَ؛
زبان خود را به نرمگویى و سلام کردن عادت ده،
تا دوستانت زیاد و دشمنانت کم شوند.
غررالحکم، ح 6231
حدیث (16) دیلمى :
کانَ النَّبىُّ صلىاللهعلیهوآله ...
یُسَلِّمُ عَلى مَنِ اسْتَقْبَلَهُ مِنْ کَبیرٍ وَ صَغیرٍ وَ
غَنىٍّ وَ فَقیرٍ و لا یُحَقِّرُ ما دُعِىَ اِلَیهِ و لو اِلى
خَشفِ التَّمْرِ وَ کانَ خَفیفَ المَؤونَةِ کَریمَ
الطَّبیعَةِ، جَمیلَ المُعاشَرَةِ، طَلِقَ الوَجهِ، بَشّاشا من
غَیرِ ضِحکٍ، مَحْزونا مِن غَیرِ عَبوسٍ، مُتَواضِعا مِنْ
غَیْرِ مَذَلَّةٍ، جَوادا مِن غَیْرِ سَرَفٍ، رَقیقَ القَلبِ،
رَحیما بِکُلِّ مُسْلِمٍ... ؛
رسول اکرم صلىاللهعلیهوآله به هر کس
برخورد مىنمودند، از بزرگ و کوچک، ثروتمند و فقیر، سلام
مىکردند و اگر به جایى حتى براى خوردن خرمایى خشک دعوت
مىشدند، آن را کوچک نمىشمردند. زندگیشان کم هزینه بود، بزرگ
طبع، خوش معاشرت و گشاده رو بودند، بى آنکه بخندند، همیشه
متبسم بودند، بىآنکه اخمو باشند، محزون بودند، بىآنکه از
خود ذلّتى نشان دهند، متواضع بودند، مىبخشیدند ولى اسراف
نمىنمودند، دل نازک و نسبت به تمام مسلمانان مهربان بودند.
ارشاد القلوب، ج 1، ص 115
سلام بر آنان که در فراق یار در کوچه پس کوچه های تنهایی سر به دیوار انتظار نهاده اند و چشم به راه نیم نگاه مهدی فاطمه اند... ای گل نرگس... چه میشد که ما را در جمع پروانه هایت پذیرا می شدی؟ چه میشد که تشعشع گرمی نگاهت به سویمان روانه می شد؟ نظری فرما بر کوچه تاریکمان. که همه پروانه شمع توایم. همه پروانه ها در این کوچه تاریک به امید حس کردن گرمای وجودت گرد هم آمده اند. مولا جان نظری فرما... این صفحات برگ برگ روزهای انتظاریست که به امید آمدنش از پس هم ورق می زنیم... العجل العجل یا مولای یا صاحب الزمان یا مهدی ادرکنی (عج)... هنـــــــوزم انتـــــظار و انتـــــظار اسـت هنـــوزم دل به سـینه بیـقـــــرار است هنـــــــوزم خـــواب میبینم به شبــــها همان مردی که بر اسبی سوار است همـــان مــردی که آیـــد جمعـه روزی و این پایــــان خــــوب انتــــــظار است اللهم عجل لولیک الفرج
ادامه...
