احادیث گشاده رویى ......

حدیث (1) امام على علیه السلام : اَلبِشرُ أَوَّلُ البِرِّ؛ گشاده رویى، سرآغاز نیکى است. غررالحکم، ج1، ص79، ح295   حدیث (2) امام على علیه السلام : حُسنُ البِشرِ یَذهَبُ بِالسَّخیمَةِ؛ گشاده رویى کینه را از بین مى برد. کافى، ج2، ص103، ح6   حدیث (3) امام على علیه السلام : اَلبِشرُ شیمَةُ الحُرِّ؛ گشاده رویى خوىِ آزاده است. غررالحکم، ج1، ص173، ح656 حدیث (4) رسول اکرم صلى الله علیه و آله : کُنْ بَشّاشا فَإنَّ اللّه  یُحِبُّ البَشّاشینَ وَیُبغِضُ العَبوسَ کَریهَ الوَجهِ؛ گشاده رو باش که خداوند انسان هاى گشاده رو را دوست دارد و با اخموى ترشرو دشمن است. الشهاب فى الحکم والآداب، ص 38 حدیث (5) امام على علیه السلام : بِشرُکَ یَدُلُّ عَلى کَرَمِ نَفسِکَ؛ گشاده رویى تو نشانگر بزرگوارى و کرامت نفس توست. غررالحکم، ج3، ص269، ح4453 حدیث (6) امام صادق علیه السلام : صَنائِعُ المَعروفِ وَحُسنُ البِشرِ یُکسِبانِ المَحَبَّةَ وَیُدخِلانِ الجَنَّةَ وَالبُخلُ وَعَبُوسُ الوَجهِ یُبعِدانِ مِنَ اللّه  وَیُدخِلانِ النّارَ؛ نیکوکارى و گشاده رویى، محبت آورند و به بهشت مى برند و بخل و ترشرویى از خدا دور مى کنند و به دوزخ برند. کافى، ج2، ص103، ح5 حدیث (7) امام على علیه السلام : بِالبِشرِ وَبَسطِ الوَجهِ یَحسُنُ مَوقِعُ البَذلِ؛ با گشاده رویى و خوشرویى، بخشش ارزش پیدا مى کند. غررالحکم، ج3، ص232، ح4313 حدیث (8) رسول اکرم صلى الله علیه و آله : بَسطُ الوَجهِ زینَةُ الحِلمِ؛ گشاده رویى زینت بردبارى است. بحارالأنوار، ج76، ص20، ح3 حدیث (9) امام صادق علیه‏ السلام : اِنَّ لاَِهْلِ الْجَنَّةِ اَرْبَعَ عَلاماتٍ: وَجْهٌ مُنْبَسِطٌ وَ لِسانٌ لَطیفٌ وَ قَلْبٌ رَحیمٌ وَ یَدٌ مُعْطیَةٌ؛ بهشتى‏ها چهار نشانه دارند: روى گشاده، زبان نرم، دل مهربان و دستِ دهنده. مجموعه ورام، ج 2، ص 91 حدیث (10) دیلمى : کانَ النَّبىُّ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله ... یُسَلِّمُ عَلى مَنِ اسْتَقْبَلَهُ مِنْ کَبیرٍ وَ صَغیرٍ وَ غَنىٍّ وَ فَقیرٍ و لا یُحَقِّرُ ما دُعِىَ اِلَیهِ و لو اِلى خَشفِ التَّمْرِ وَ کانَ خَفیفَ المَؤونَةِ کَریمَ الطَّبیعَةِ، جَمیلَ المُعاشَرَةِ، طَلِقَ الوَجهِ، بَشّاشا من غَیرِ ضِحکٍ، مَحْزونا مِن غَیرِ عَبوسٍ، مُتَواضِعا مِنْ غَیْرِ مَذَلَّةٍ، جَوادا مِن غَیْرِ سَرَفٍ، رَقیقَ القَلبِ، رَحیما بِکُلِّ مُسْلِمٍ... ؛ رسول اکرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله به هر کس برخورد مى‏نمودند، از بزرگ و کوچک، ثروتمند و فقیر، سلام مى‏کردند و اگر به جایى حتى براى خوردن خرمایى خشک دعوت مى‏شدند، آن را کوچک نمى‏شمردند. زندگیشان کم هزینه بود، بزرگ طبع، خوش معاشرت و گشاده رو بودند، بى آن‏که بخندند، همیشه متبسم بودند، بى‏آن‏که اخمو باشند، محزون بودند، بى‏آن‏که از خود ذلّتى نشان دهند، متواضع بودند، مى‏بخشیدند ولى اسراف نمى‏نمودند، دل نازک و نسبت به تمام مسلمانان مهربان بودند. ارشاد القلوب، ج 1، ص 115 حدیث (11) امام على علیه‏السلام : وَ هُوَ خاتَمُ النَّبیّینَ، اَجْوَدُ النّاسِ کَفّا وَ اَرْحَبُ النّاسِ صَدْرا وَ اَصْدَقُ النّاسِ لَهْجَةً وَ اَوْفَى النّاسِ ذِمَّةً وَ اَلْیَنُهُمْ عَریکَةً وَ اَکْرَمُهُمْ عِشْرَةً مَنْ رَآهُ بدیهَةً هابَهُ وَ مَنْ خالَطَهُ مَعْرِفَةً اَحَبَّهُ یَقولُ ناعِتُهُ: لَمْ اَرَ قَبْلَهُ وَ لا بَعْدَهُ مِثْلَهُ؛ او که خاتم پیامبران بود، بخشنده‏ترین، پرحوصله‏ترین، راستگوترین، پایبندترین مردم به عهد و پیمان، نرم‏خوترین و خوش مصاحبت‏ترین مردم بود، هر کس بدون سابقه قبلى او را مى‏دید، هیبتش او را مى‏گرفت و هر کس با او معاشرت مى‏نمود و او را مى‏شناخت دوستدارش مى‏شد و هر کس مى‏خواست او را تعریف کند، مى‏گفت: نظیر او را پیش از او و پس از او ندیده‏ام. بحارالأنوار، ج 16، ص 190 حدیث (12) امام صادق علیه‏ السلام : ثَلاثٌ مَنْ اَتَى اللّه‏َ بِواحِدَةٍ مِنْهُنَّ اَوْجَبَ اللّه‏ُ لَهُ الْجَنَّةَ: اَلاِْنْفاقُ مِنْ اِقْتارٍ وَ الْبِشْرُ لِجَمیعِ الْعالَمِ وَ الاِْنْصافُ مِنْ نَفْسِهِ؛ هر کس یکى از این کارها را به درگاه خدا ببرد، خداوند بهشت را براى او واجب مى‏گرداند: انفاق در تنگدستى، گشاده‏رویى با همگان و رفتار منصفانه. نهج الفصاحه، ح 1281