حدیث (3)
امام
صادق علیه السلام :
اِنَّ اللّه یُحِبُّ
الجَمالَ وَ التَّجمیلَ وَ یَکرَهُ البُؤسَ وَ التَّباؤسَ فَاِنَّ اللّه
عَزَّوَجَلَّ اِذا اَنعَمَ عَلى عَبدٍ نِعمَةً اَحَبَّ اَن یَرى عَلَیهِ
اَثـَرَها. قیلَ: وَ کَیفَ ذلِکَ؟ قالَ: یُنَظِّفُ ثَوبَهُ وَ یُطَیِّبُ ریحَهُ وَ
یُجَصِّصُ دارَهُ وَ یَکنِسُ أفنیَتَهُ حَتّى اِنَّ السِّراجَ قَبلَ مَغیبِ
الشَّمسِ یَنفِى الفَقرَ وَ یَزیدُ فِى الرِّزقِ؛
امام
صادق علیه السلام : خداوند زیبایى و خودآرایى را دوست دارد و از
فقر و تظاهر به فقر بیزار است. هرگاه خداوند به بنده اى نعمتى
بدهد، دوست دارد اثر آن را در او ببیند. عرض شد: چگونه؟ فرمودند:
لباس تمیز بپوشد، خود را خوشبو کند، خانه اش را گچکارى کند، جلوى
در حیاط خود را جاروکند، حتى روشن کردن چراغ قبل از غروب خورشید
فقر را مى برد و روزى را زیاد مى کند.
امالى طوسى، ص 275،
ح 526
حدیث (4)
رسول اکرم صلى الله علیه و آله :
جَمالُ الرَّجُلِ فَصاحَةُ لِسانِهِ؛
زیبایى مرد به شیوایى زبان اوست.
کنزالعمال،
ج10، ص152، ح28775
حدیث (5) امام على علیه السلام :
عَوِّدْ نَفْسَکَ الْجَمیلَ فَبِاعْتیادِکَ اِیّاهُ یَعودُ لَذیذا؛
خودت را به کارهاى زیبا عادت بده که اگر به آنها عادت کنى، برایت
لذت بخش مى شوند.
شرح نهج البلاغه، ابن ابى الحدید، ج20، ص266، ح92
سلام بر آنان که در فراق یار در کوچه پس کوچه های تنهایی سر به دیوار انتظار نهاده اند و چشم به راه نیم نگاه مهدی فاطمه اند... ای گل نرگس... چه میشد که ما را در جمع پروانه هایت پذیرا می شدی؟ چه میشد که تشعشع گرمی نگاهت به سویمان روانه می شد؟ نظری فرما بر کوچه تاریکمان. که همه پروانه شمع توایم. همه پروانه ها در این کوچه تاریک به امید حس کردن گرمای وجودت گرد هم آمده اند. مولا جان نظری فرما... این صفحات برگ برگ روزهای انتظاریست که به امید آمدنش از پس هم ورق می زنیم... العجل العجل یا مولای یا صاحب الزمان یا مهدی ادرکنی (عج)... هنـــــــوزم انتـــــظار و انتـــــظار اسـت هنـــوزم دل به سـینه بیـقـــــرار است هنـــــــوزم خـــواب میبینم به شبــــها همان مردی که بر اسبی سوار است همـــان مــردی که آیـــد جمعـه روزی و این پایــــان خــــوب انتــــــظار است اللهم عجل لولیک الفرج
ادامه...
