جِماعُ المُروءَةِ أَن لا تَعمَلَ فِى السِّرِّ ما تَستَحیى مِنهُ فِى
العَلانیَةِ؛
اساس مردانگى، این است که در پنهان، کارى را نکنى که در آشکار از انجام آن شرم
داشته باشى.
غررالحکم، ج3، ص373، ح4785
حدیث (5)
امام على علیه السلام :
یُستَدَلُّ عَلى مُروءَةِ الرَّجُلِ بِبَثِّ المَعرُوفِ وَبَذلِ الحسانِ
وَتَرکِ الاِمتِنانِ؛
نشانه مردانگى انسان، به همه نیکى کردن و احسان نمودن و منت نگذاشتن است.
غررالحکم،
ج3، ص453، ح10974
حدیث (6)
امام على علیه السلام :
اَصلُ المُروءَةِ الحَیاءُ وَ ثَمَرَتُهَا العِفَّةُ؛
ریشه مردانگى حیا و میوه اش پاکدامنى است.
غررالحکم،
ج2، ص418، ح3101
حدیث (7)
امام على علیه السلام :
مِن تَمامِ المُروءَةِ أن تَنسَى الحَقَّ لَکَ وَتَذکُرَ الحَقَّ عَلَیکَ؛
از کمال مردانگى است که حقّى را که بر گردن دیگران دارى، فراموش کنى و حقّى را که
دیگران بر گردن تو دارند، به یاد داشته باشى.
غررالحکم، ج6، ص39، ح9409
حدیث (8)
امام على علیه السلام :
بِالصِّدقِ وَالوَفاءِ تَکمُلُ المُروءَةُ لأَِهلِها؛
با صداقت و وفادارى، مردانگى به کمال مى رسد.
غررالحکم،
ج3، ص231، ح4307
حدیث (9)
پیامبر صلىاللهعلیهوآله :
اَلمُروءَةُ إِصلاحُ المالِ؛
مردانگى، اصلاح ثروت است.
کنزالعمال،
ج3، ص408، ح7178
حدیث (10)
امام على علیه السلام :
أَقیلوا ذَوِى المُروءآتِ عَثَراتِهِم، فَما یَعتِرُ مِنهُم عاثِرٌ إِلاّ
وَیَدُ اللّه بِیَدِهِ یَرفَعُهُ؛
از لغزش جوانمردان در گذرید، زیرا که هیچ یک از آنان نلغزد، مگر این که دست خداوند
دستش را بگیرد و او را بلند کند.
نهج
البلاغه، حکمت 20
حدیث (11)
پیامبر صلىاللهعلیهوآله :
مَن عامَلَ النّاسَ فَلَم
یَظلِمهُم وَحَدَّثَهُم فَلَم یَکذِبهُم وَ وَعَدَهُم فَلَم
یَخلِفهُم فَهُوَ مِمَّن کَمُلَت مُرُوءتُهُ وَ ظَهَرَت
عَدالَـتُهُ وَ وَجَبَت اُخُوَّتُهُ وَحَرُمَت غیبَتُهُ؛
هر کس در معاشرت با مردم به آنان ظلم
نکند، دروغ نگوید و خلف وعده ننماید، جوانمردیش کامل، عدالتش آشکار،
برادرى با او واجب و غیبتش حرام است.
خصال، ص 208، ح 28
حدیث (12)
امام حسین
علیه السلام :
لاتـَرفع حــاجَتَک إلاّ إلـى أحـَدٍ ثَلاثة:
إلـى ذِى دیـنٍ، اَو مُــرُوّة اَو حَسَب؛
جز به یکى
از سه نفر حاجت مبر: به دیندار، یا صاحب مروت،
یا کسى که اصالت خانوادگى داشته باشد.
تحف العقول، ص 251
سلام بر آنان که در فراق یار در کوچه پس کوچه های تنهایی سر به دیوار انتظار نهاده اند و چشم به راه نیم نگاه مهدی فاطمه اند... ای گل نرگس... چه میشد که ما را در جمع پروانه هایت پذیرا می شدی؟ چه میشد که تشعشع گرمی نگاهت به سویمان روانه می شد؟ نظری فرما بر کوچه تاریکمان. که همه پروانه شمع توایم. همه پروانه ها در این کوچه تاریک به امید حس کردن گرمای وجودت گرد هم آمده اند. مولا جان نظری فرما... این صفحات برگ برگ روزهای انتظاریست که به امید آمدنش از پس هم ورق می زنیم... العجل العجل یا مولای یا صاحب الزمان یا مهدی ادرکنی (عج)... هنـــــــوزم انتـــــظار و انتـــــظار اسـت هنـــوزم دل به سـینه بیـقـــــرار است هنـــــــوزم خـــواب میبینم به شبــــها همان مردی که بر اسبی سوار است همـــان مــردی که آیـــد جمعـه روزی و این پایــــان خــــوب انتــــــظار است اللهم عجل لولیک الفرج
ادامه...
