حدیث (1)
امام
صادق علیه السلام :
ثَلاثَةُ اَشْیاءَ یَحْتاجُ النّاسُ طُرّا
اِلَیْها: اَلاَْمْنُ وَالْعَدْلُ وَالْخِصْبُ ؛
سه چیز است که همه مردم به آنها نیاز دارند:
امنیّت، عدالت و آسایش.
تحف العقول، ص 320
حدیث (2) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :
اَلصِّدْقُ طُمَأْنینَةٌ وَ الْکَذِبُ ریبَةٌ؛
راستگویى مایه آرامش و دروغگویى مایه تشویش است.
نهج الفصاحه، ح 1864
حدیث (3) رسول اکرم صلى الله علیه و آله :
اَلْبِرُّ ما سَکَنَتْ اِلَیْهِ النَّفْسُ وَ
اطْمَاَنَّ اِلَیْهِ الْقَلْبُ، وَ الاِْثْمُ ما لَمْ تَسْکُنْ
اِلَیْهِ النَّفْسُ وَ لَمْ یَطْمَئِنَّ اِلَیْهِ الْقَلْبُ وَ اِنْ
اَفْتاکَ الْمُفْتونَ ؛
نیکى آن است که جان و دل انسان با آن آرامش پیدا
کند و گناه آن است که جان و دل انسان با آن آرام نگیرد، هر چند فتوا
دهندگان (خلاف آن را) به تو فتوا دهند.
کنزالعمّال، ح 7278
حدیث (4) فاطمه زهرا علیهاالسلام :
فَفَرَضَ اللّهُ الاْیمانَ تَطْهیرا مِنَ
الشِّرْکِ... وَ الْعَدْلَ تَسْکینا لِلْقُلوبِ؛
خداوند ایمان را براى پاکى از شرک... و عدل و داد
را براى آرامش دلها واجب نمود.
من لایحضره الفقیه، ج 3،
ص 568
حدیث (5) امام سجاد علیهالسلام :
اِلهى ... فَلا تَطْمَئِنُّ الْقُلوبُ اِلاّ
بِذِکْراکَ وَ لا تَسْکُنُ النُّفوسُ اِلاّ عِنْدَ رُؤْیاکَ؛
خداوندا، دلها جز با یاد تو آرام نمىگیرد و
جانها جز با دیدن تو، به آرامش نمىرسد.
بحارالأنوار، ج 94، ص
151، ح 21
حدیث (6) امام صادق علیهالسلام :
اَلْمُفَوِّضُ أَمْرَهُ إلَى اللّهِ فى راحَةِ
الأَبَدِ وَالعَیْشِ الدّائِمِ الرَّغَدِ وَالْمُفَوِّضُ حَقّا هُوَ
الْعالى عَنْ کُلِّ هِمَّةٍ دُونَ اللّهِ تَعالى؛
کسى که کارهاى خود را به خدا بسپارد همواره از
آسایش و خیر و برکت در زندگى برخوردار است و واگذارنده حقیقى کارها به
خدا، کسى است که تمام همّتش تنها به سوى خدا باشد.
مصباح الشریعه، ج 1، ص
175، ح 83
حدیث (7) امام على علیهالسلام :
مَنْ حَسُنَتْ خَلیقَتُهُ طابَتْ عِشْرَتُهُ؛
هر کس خوش اخلاق باشد، زندگىاش پاکیزه و گوارا
مىگردد.
غررالحکم، ح8153
حدیث (8) پیامبر صلىاللهعلیهوآله :
مَا اجْتَمَعَ قَوْمٌ فى بَیْتٍ مِنْ بُیوتِ
اللّهِ یَتْلونَ کِتابَ اللّهِ وَ یَتَدارَسونَهُ بَیْنَهُمْ اِلاّ
نَزَلَتْ عَلَیْهِمُ السَّکینَةُ وَ غَشِیَتْهُمُ الرَّحْمَةُ وَ
حَفَّتْهُمُ الْمَلائِکَةُ وَ ذَکَرَهُمُ اللّهُ فیمَنْ عِنْدَهُ؛
هیچ جلسه قرآنى براى تلاوت و درس در خانهاى از
خانههاى خدا برقرار نشد، مگر این که آرامش بر آنان نازل شد و رحمت
دربرشان گرفت و فرشتگان در اطراف آنان حلقه زدند و خداوند در میان
کسانى که در نزدش هستند، از آنان یاد کرد.
کنزالعمّال، ح 2320
حدیث (9) امام صادق علیهالسلام :
اِنَّ الْمُؤمِنَ لَیَسْکُنُ اِلَى الْمُؤْمِنِ
کَما یَسْکُنُ الظَّمْآنِ اِلَى الْماءِ الْبارِدِ؛
به راستى که مؤمن با برادر مؤمنش آرامش پیدا مىکند، چنان که تشنه، با
آب خنک آرامش مىیابد.
کافى، ج 2، ص 247
حدیث (10) امام صادق علیهالسلام :
خَمْسُ خِصالٍ مَنْ فَـقَـدَ واحِدَةً مِنْهُنَّ لَمْ یَزَلْ ناقِصَ
العَیْشِ زائِلَ الْعَقْلِ مَشْغولَ الْقَلْبِ، فَاَوَّلُّها: صِحَّةُ
البَدَنِ وَ الثّانیَةُ: اَلاَْمْنُ وَ الثّالِثَةُ: اَلسَّعَةُ فِى
الرِّزْقِ، وَ الرّابِعَةُ: اَلاَْنیسُ الْمُوافِقُ (قال الراوى:)
قُلْتُ: و مَا الاَْنیسُ الْمُوافِقُ؟ قال: اَلزَّوجَةُ الصّالِحَةُ،
وَ الوَلَدُ الصّالِحُ، وَ الْخَلیطُ الصّالِحُ وَ الخامِسَةُ: وَ هِىَ
تَجْمَعُ هذِه الْخِصالَ: الدَّعَةُ؛
پنج چیز است که هر کس یکى از آنها را نداشته باشد، همواره در
زندگىاش کمبود دارد و کم خرد و دل نگران است: اول، تندرستى، دوم
امنیت، سوم روزى فراوان، چهارم همراهِ همرأى. راوى پرسید: همراهِ همرأى
کیست؟ امام فرمودند: همسر و فرزند و همنشین خوب و پنجم که در برگیرنده
همه اینهاست، رفاه و آسایش است.
خصال، ص 284
حدیث (11) امام صادق علیهالسلام :
اِنَّ الْقَلْبَ لَیَـتَجَلْجَلُ فِى الْجَوْفِ
یَطْلُبُ الحَقَّ فَاِذا اَصابَهُ اطْمَاَنَّ وَ قَرَّ؛
به راستى که دل در درون سینه بى قرار است و به دنبال
حق مىگردد و چون به آن رسید، آرام و قرار مىگیرد.
کافى، ج 2، ص 421
حدیث (12) امام صادق علیهالسلام :
ما مِنْ مُؤْمِنٍ اِلاّ وَ قَدْ جَعَلَ اللّهُ لَهُ
مِنْ ایمانِهِ اُنْسا یَسْکُنُ اِلَیْه، حَتّى لو کانَ عَلى قُلَّةِ
جَبَلٍ لَمْ یَسْتَوحِشْ؛
هیچ مؤمنى نیست مگر آن که خداوند ایمان را همدم و
آرامشبخش او قرار مىدهد، چنانچه حتى اگر در قله کوهى هم باشد، احساس
تنهایى نمىکند.
عدة الداعى، ص 218
حدیث (13) امام سجاد علیهالسلام :
وَ اَمّا حَقُّ الزَّوجَةِ فَاَنْ تَعْلَمَ اَنَّ
اللّهَ عَزَّوَجَلَّ جَعَلَها لَکَ سَکَنا وَ اُنْسا فَتَعْلَمَ اَنَّ
ذلِکَ نِعْمَةٌ مِنَ اللّهِ عَلَیْکَ فَـتُـکْرِمَها وَ تَرْفُقَ بِها
وَ اِنْ کانَ حَقُّکَ اَوجَبَ فَاِنَّ لَها عَلَیْکَ اَنْ تَرْحَمَها؛
حق زن این است که بدانى خداوند عزوجل او را مایه
آرامش و انس تو قرار داده و این نعمتى از جانب اوست، پس احترامش کن و
با او مدارا نما، هر چند حق تو بر او واجبتر است اما این حق اوست که
با او مهربان باشى.
من لایحضره
الفقیه، ج 2، ص 621، ح 3214
حدیث (14) امام باقر علیهالسلام :
اَلصّیامُ وَ الْحَجُّ تَسْکینُ الْقُلوبِ؛
روزه و حج آرامبخش دلهاست.
امالى طوسى، ص 296، ح
582
حدیث (15) امام صادق علیهالسلام :
اِنَّ صاحِبَ الدّینِ فَکَّرَ فَـعَـلَـتْهُ
السَّکینَةُ وَ اسْتَـکانَ فَـتَواضَعَ وَ قَنِعَ فَاسْتَغْنى وَ رَضىَ
بِما اُعْطىَ وَ انْفَرَدَ فَکُفىَ الاِْخْوانَ وَ رَفَضَ الشَّهَواتِ
فَصارَ حُرّا وَ خَلَعَ الدُّنْیا فَتَحامَى الشُّرورَ وَ اطَّرَحَ
الْحَسَدَ فَظَهَرتِ الْمَحَبَّةُ وَ لَمْ یُخِفِ النّاسَ فَـلَـمْ
یَخَفْهُمْ وَ لَمْ یُذْنِبْ اِلَیْهِمْ فَسَلِمَ مِنْهُمْ وَ سَخَتْ
نَفْسُهُ عَنْ کُلِّ شَىءٍ ففازَ وَ اسْتَکْمَلَ الْفَضْلَ وَ
اَبْصَرَ العافیَةَ فَاَمِنَ النَّدامَةَ؛
آدم دیندار چون مىاندیشد، آرامش بر جان او حاکم
است. چون خضوع مىکند متواضع است. چون قناعت مىکند، بىنیاز است. به
آنچه داده شده خشنود است. چون تنهایى را برگزیده از دوستان بىنیاز
است. چون هوا و هوس را رها کرده آزاد است. چون دنیا را فرو گذارده از
بدىها و گزندهاى آن در امان است. چون حسادت را دور افکنده محبتش آشکار
است.مردم را نمىترساند پس از آنان نمىهراسد و به آنان تجاوز نمىکند
پس از گزندشان در امان است. به هیچ چیز دل نمىبندد پس به رستگارى و
کمال فضیلت دست مىیابد و عافیت را به دیده بصیرت مىنگرد پس کارش به
پشیمانى نمىکِشد.
امالى مفید، ص 52، ح 14
حدیث (16) امام صادق علیهالسلام :
مَنْ قالَ فى کُلِّ یَوْمٍ مِائَةَ مَرَّةٍ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ
اِلاّ بِاللّهِ دَفَعَ اللّهُ بِها عَنْهُ سَبْعینَ نَوْعا مِنَ
الْبَلاءِ اَیْسَرُهَا الْهَمُّ؛
هر کس در هر روز صد مرتبه لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ
بگوید، خداوند هفتاد نوع بلا را از او دفع مىکند، که کوچکترین آن غم و
اندوه است.
ثواب
الأعمال، ص 162
حدیث (17) امام على علیهالسلام :
مَنِ اطَّرَحَ الْحِقْدَ اسْتَراحَ قَلْبُهُ وَ
لُبُّهُ؛
هر کس کینه را از خود دور کند، قلب و عقلش آسوده
مىگردد.
غررالحکم، ح 8584
حدیث (18) امام على علیهالسلام :
مَنِ اقْتَصَرَ عَلى بُلْغَةِ الْکَفافِ فَقَدِ
انْتَظَـمَ الرّاحَةَ وَ تَبَوَّاَ خَفْضَ الدَّعَةِ؛
هر کس به اندازهاى که او را کفایت مىکند، قناعت
کند، به آسایش و نظم مىرسد و در آسودگى و رفاه منزل مىگیرد.
نهج البلاغه، حکمت 371
حدیث (19) امام صادق علیهالسلام :
لَمّا سُئِلَ عَنْ طَریقِ الراحَةِ ـ : فى خِلافِ
الْهَوى. قیل: فَمَتى یَجِدُ عَبدٌ الرّاحَةَ؟ فَقالَ علیهالسلام
عِنْدَ اَوَّلِ یَوْمٍ یَصیرُ فِى الْجَنَّةِ؛
در پاسخ به این سؤال که راه رسیدن به آسایش چیست؟
فرمودند: مخالفت با هوا و هوس. عرض شد: پس، چه وقت انسان به آسایش
مىرسد؟ فرمودند: در نخستین روز ورودش به بهشت.
تحف العقول، ص 370
حدیث (20) پیامبر صلىاللهعلیهوآله :
اِنَّ الزاهِدَ فِى الدُّنْیا یَرْتَجى وَ یُریحُ
قَلْبَهُ وَ بَدَنَهُ فِى الدُّنْیا وَ الآْخِرَةِ وَ الراغِبَ فیها
یُتْعِبُ قَلْبَهُ وَ بَدَنَهُ فِى الدُّنْیا وَ الآْخِرَةِ؛
هر کس به دنیا بى رغبت است، امیدوار است و تن و جانش را در دنیا و
آخرت آسوده مىگذارد و هر کس دل به دنیا ببندد، تن و جان خود را در دو
دنیا به زحمت مىاندازد.
اعلام الدین، ص 343
حدیث (21) امام صادق علیهالسلام :
اَلسُّرُورُ فى ثَلاثِ خِلالٍ: فِى الْوَفاءِ وَ
رِعایَةِ الحُقوقِ وَ النُّهوضِ فِى النَّوائِبِ؛
شادى در سه چیز است: وفادارى، رعایت حقوق و
ایستادگى در برابر سختىها.
تحف العقول، ص 323
حدیث (22) امام على علیهالسلام :
مَنْ غَضَّ طَرْفَهُ اَراحَ قَلْبَهُ؛
هر کس چشم خود را [از نامحرم] فرو بندد، قلبش راحت
مىشود.
غررالحکم، ح 9122
حدیث (23) امام على علیهالسلام :
اَصْلُ الْعَقْلِ القُدَرةُ وَ ثَمَرَتُها
السُّرورُ؛
ریشه عقل، قدرت است و میوه آن شادى.
بحارالأنوار، ج 78، ص 7،
ح 59
حدیث (24) امام على علیهالسلام :
تَغَرَّبْ عَنِ الأَْوْطانِ فى طَـلَبِ الْعُلا
وَسافِرْ فَفِى الأَْسْفارِ خَمْسُ فَوائِدَ تَفَرُّجُ هَمٍّ
وَاکْتِسابُ مَعیشَةٍ وَعِلْمٌ وَآدابٌ وصُحْبَةُ ماجِدٍ؛
براى کسب بلند مرتبگى از وطن خود دور شو و سفر کن
که در مسافرت پنج فایده است: برطرف شدن اندوه، بدست آوردن روزى و دانش
و آداب زندگى، و همنشینى با بزرگواران.
مستدرک الوسائل، ج 8، ص
115، ح 9199
حدیث (25) امام صادق علیهالسلام :
النَّشْوَةُ فى عَشَرَةِ اَشْیاءَ: فِى الْمَشْىِ
وَ الرُّکُوبِ وَ الاِرتِماسِ فِى الْماءِ وَ النَّظَرِ اِلَى
الْخُضْرَةِ وَ الاَکْلِ وَ الشُّرْبِ وَ الْجِماعِ وَ السِّواکِ وَ
غَسْلِ الرَّأْسِ بِالْخَطْمىِّ وَ النَّظَرِ اِلَى الْمَرْأَةِ
الْحَسْناءِ وَ مُحادَثَةِ الرِّجالِ؛
نشاط در ده چیز است: پیاده روى، سوارى، آبتنى
(شنا)، نگاه کردن به سبزى، خوردن و آشامیدن، آمیزش، مسواک کردن، شستن
سر با خطمى، نگاه کردن به زن زیبا و گفتگوى حکیمانه.
خصال، ص 443، ح 38
حدیث (26) امام صادق علیهالسلام :
اَلنَّومُ راحَةٌ لِلْجَسَدِ وَ النُّطْقُ راحَةٌ
لِلرُّوحِ وَ السُّکوتُ راحَةٌ لِلْعَقْلِ؛
خواب مایه آسایش جسم، سخن مایه آسایش جان و سکوت
مایه آسایش عقل است.
من لایحضره الفقیه، ج 4،
ص 402، ح5865
حدیث (27) امام على علیهالسلام :
اِذا اَحَبَّ اللّهُ عَبْدا زَیَّنَهُ
بِالسَّکینَةِ وَ الْحِلْمِ؛
هرگاه خداوند بندهاى را دوست بدارد، او را به
آرامش و بردبارى زینت مىبخشد.
غررالحکم، ح 4099
حدیث (28) امام صادق علیهالسلام :
ما یَمْنَعُ اَحَدَکُمْ اِذا دَخَل عَلَیْهِ غَمٌّ
مِنْ غُمُومِ الدُّنْیا اَنْ یَتَوَضَّاَ ثُمَّ یَدْخُلَ مَسْجِدَهُ وَ
یَرْکَعَ رَکْعَتَینِ فَیَدْعُوَ اللّهَ فیهِما؟ اَما سَمِعْتَ
اللّهَ یَقُولُ: «وَاسْتَعینوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ»؟
چه چیز مانع مىشود که هر گاه بر یکى از شما غم و
اندوه دنیایى رسید، وضو بگیرد و به سجدهگاه خود رود و دو رکعت نماز
گزارد و در آن دعا کند؟ مگر نشنیدهاى که خداوند مىفرماید: «از صبر و
نماز مدد بگیرید»؟
تفسیر عیاشى، ج 1، ص 59،
ح 39
حدیث (29) امام على علیهالسلام :
اَهْنَى الْعَیْشِ اطِّراحُ الْکُلَفِ؛
گواراترین زندگى، رها کردن تکلّفها (تجمّلات) است.
غررالحکم، ح 2964
حدیث (30) امام على علیهالسلام :
حُسْنُ الظَّنِّ راحَةُ الْقَلْبِ وَ سَلامَةُ
الدّینِ؛
خوشگمانى، مایه آسایش قلب و سلامت دین است.
غررالحکم، ح 4816
حدیث (31) پیامبر صلىاللهعلیهوآله :
مَنْ أَعْرَضَ عَنْ مُحَرَّمٍ أَبْدَلَهُ اللّهُ
بِهِ عِبادَةً تَسُرُّهُ؛
هر کس از حرام دورى کند، خداوند به جاى آن عبادتى
که او را شاد کند نصیبش مىگرداند.
بحارالأنوار، ج 77، ص
121، ح 20
حدیث (32) پیامبر صلىاللهعلیهوآله :
عَلَیْکُمْ بِالزَّبیبِ فَإِنَّهُ یَکْشِفُ
المِرَّةَ وَیَذْهَبُ بِالْبَلْغَمِ وَیَشُدُّ الْعَصَبَ وَیَذْهَبُ
بِالإِْعْیاءِ وَیُحَسِّنُ الْخُلْقَ وَیُطَیِّبُ النَّفْسَ وَیَذْهَبُ
بِالْغَمِّ؛
شما را سفارش مىکنم به خوردن مویز، زیرا صفرا را
برطرف مىکند، بلغم را از بین مىبرد، اعصاب را قوى، خستگى را دور، و
اخلاق را خوب مىکند، و به روح آرامش مىبخشد و غم را مىبرد.
خصال، ص 344
حدیث (33) امام صادق
علیهالسلام :
حُرِمَ الْحَریصُ خَصْلَتَیْنِ وَلَزِمَتْهُ
خَصْلَتانِ: حُرِمَ القَناعَةَ فَافْتَقَدَ الرّاحَةَ وَحُرِمَ الرِّضا
فَافْتَقَدَ الْیَقینَ؛
حریص از دو خصلت محروم و با دو خصلت همراه است: از
قناعت محروم است و در نتیجه آسایش را از دست مىدهد، از راضى بودن
محروم است، در نتیجه یقین را از دست مىدهد.
خصال ص 69
حدیث (34) امام صادق
علیهالسلام :
مَنْ وَجَدَ هَمّا وَ لا یَدرى ما هُوَ
فَلْیَغْسِلْ رَأْسَهُ؛
هر کس غمگین شد و علت آن را ندانست، سر خود را
بشوید.
الدعوات للراوندى، ص
120، ح 284
حدیث (35) امام على
علیهالسلام :
مَنْ وَثِقَ بِاَنَّ ما قَدَّرَ اللّهُ لَهُ لَنْ
یَفوتَهُ اسْتَراحَ قَلْبُهُ؛
هر کس اطمینان داشته باشد که آنچه خداوند برایش
تقدیر کرده است به او مىرسد، دلش آرام مىگیرد.
غررالحکم، ح 8763
حدیث (36) امام على
علیهالسلام :
تَوَقُّعُ الْفَرَجِ اِحدَى الرّاحَتَیْنِ؛
انتظار گشایش، یکى از دو آسایش است.
غررالحکم، ح 4578
حدیث (37) پیامبر
صلىاللهعلیهوآله :
تُفْتیکَ نَـفْسُکَ، ضَعْ یَدَکَ عَلى صَدْرِکَ،
فَإنَّهُ یَسْکُنُ لِلْحَلالِ وَ یَضْطَرِبُ مِنَ الْحَرامِ دَعْ ما
یُریبُکَ اِلَى ما لا یُریبُکَ، وَ اِنْ اَفْتاکَ الْمُفْتُونُ، اِنَّ
الْمُؤمِنَ یَذَرُ الصَّغیرَ مَخافَةَ اَنْ یَقَعَ فِى الْکَبیرِ؛
قلبت (وجدانت)، حقیقت را براى تو مىگوید. دستت را
بر روى سینهات بگذار، زیرا قلبت از حلال، آرامش و از حرام تشویش پیدا
مىکند. آنچه تو را به تردید مىاندازد ـ هر چند که صاحبان فتوا، فتوا
دهند ـ رها کن و به سراغ چیزى برو که تو را به تردید نمىاندازد. مؤمن
از ترس گناه بزرگ، گناه کوچک را هم رها مىکند.
کنزالعمّال، ح 7306
حدیث (38) پیامبر
صلىاللهعلیهوآله :
اَلصِّدقُ طُمَأْنینَةٌ وَ الْکَذِبُ ریبَةٌ ؛
راستگویى [مایه] آرامش و دروغگویى [مایه[ تشویش
است.
نهج الفصاحه، ح 1864
حدیث (39)
امام على علیه السلام :
اَلزُّهدُ
فِى الدُّنیا الراحَةُ العُظمى؛
بىرغبتى به دنیا، بزرگترین آسایش است.
غررالحکم، ح 1316
حدیث (40) امام صادق علیهالسلام :
اَلرَّوْحُ وَ الرّاحَةُ فِى الرِّضا وَ الْیَقینِ
وَ الْهَمُّ وَ الْحَزَنُ فِى الشَکِّ وَ السَّخَطِ؛
خوشى و آسایش، در رضایت و یقین است و غم و اندوه در
شکّ و نارضایتى.
مشکاةالأنوار، ص 34
حدیث (41) امام صادق علیهالسلام :
اَرْوَحُ الرَّوْحِ اَلْیَأسُ مِنَ النّاسِ؛
بهترین راحتى و آسودگى، بىتوقعى از مردم است.
کافى ، ج 8، ص 243، ح 337
حدیث (42) پیامبر صلىلله علیه و آله :
دَعْ ما یُریبُکَ اِلى ما لا یُریبُکَ، فَاِنَّ
الخَیْرَ طُمَأْنینَةٌ وَ الشَّرَّ ریبَةٌ؛
آنچه تو را به شک و تردید مىاندازد رها کن و به
سراغ آنچه تو را به شک و تردید نمىاندازد برو؛ زیرا خوبى مایه آرامش و
بدى مایه تشویش و دودلى است.
کنزالعمّال، ح 7308
حدیث (43) امام على علیهالسلام :
حُسْنُ الْخُلْقِ فى ثَلاثٍ: اِجْتِنابُ
الْمَحارِمِ وَ طَـلَبُ الْحَلالِ وَ التَّـوَسُّعُ عَلَى الْعِیالِ؛
خوش اخلاقى در سه چیز است: دورى کردن از حرام، طلب
حلال و فراهم آوردن آسایش و رفاه براى خانواده.
بحارالأنوار، ج 71، ص 394، ح 63
حدیث (44) امام صادق علیهالسلام :
طَلَبتُ فَراغَ القَلبِ فَوَجَدتُهُ فی قِلَّةِ
المالِ.
آسایش دل را جستجو کردم و آن را در کمی مال و ثروت دیدم
مستدرک الوسایل ج12 ص17
سلام بر آنان که در فراق یار در کوچه پس کوچه های تنهایی سر به دیوار انتظار نهاده اند و چشم به راه نیم نگاه مهدی فاطمه اند... ای گل نرگس... چه میشد که ما را در جمع پروانه هایت پذیرا می شدی؟ چه میشد که تشعشع گرمی نگاهت به سویمان روانه می شد؟ نظری فرما بر کوچه تاریکمان. که همه پروانه شمع توایم. همه پروانه ها در این کوچه تاریک به امید حس کردن گرمای وجودت گرد هم آمده اند. مولا جان نظری فرما... این صفحات برگ برگ روزهای انتظاریست که به امید آمدنش از پس هم ورق می زنیم... العجل العجل یا مولای یا صاحب الزمان یا مهدی ادرکنی (عج)... هنـــــــوزم انتـــــظار و انتـــــظار اسـت هنـــوزم دل به سـینه بیـقـــــرار است هنـــــــوزم خـــواب میبینم به شبــــها همان مردی که بر اسبی سوار است همـــان مــردی که آیـــد جمعـه روزی و این پایــــان خــــوب انتــــــظار است اللهم عجل لولیک الفرج
ادامه...
